Dawna Żydowska Szkoła Rzemiosł (nazywana również Męskim Gimnazjum Mechanicznym od 1933) mieściła się przy ul. Podbrzezie 3.
Opieka oraz troska o dobre wykształcenie żydowskich dzieci, w tym należyte przygotowanie do zawodu, zapoczątkowane zostało w 1891 r. otwarciem przy ul. Starowiślnej 46/48, wielkiego gmachu Zakładu Kształcenia Izraelickich Rzemieślników. Po latach, zwiększające się zainteresowanie pobieraniem nauk, spowodowało konieczność budowy drugiej placówki przy ul. Podbrzezie 3. Budynek szkoły powstał w latach 1937-1939 według projektu spółki Henryka Jakubowicza i Saula Wexnera”.
W 1954 r. budynek został przejęty przez Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Krakowie.
W 2013 roku piętro budynku otrzymał na swoje potrzeby Wydział Sztuki (pracownie komputerowe, wykładowe etc.)
*
“Szkoła była rzeczywiście naszym domem. Tam uprawialiśmy sport, tam braliśmy udział w kółkach dramatycznych i obchodziliśmy święta.”
Linda Rosenberg, rozmowa z 10 maja 2010, Tel Awiw
“ W szkole myśmy się wyżywali. W szkole było wszystko, przed południem lekcje i po obiedzie była, jak to powiedzieć…świetlica. W świetlicy można było się uczyć języków dodatkowych(…), były książki, gazety, i tam się można było spotykać. W szkole był też bufet.”
Yehuda Maimon, rozmowa z 10 maja 2010 roku, Tel Awiw
Tradycja szkolnictwa żydowskiego sięga do całościowego kształcenia młodych ludzi z pełną dbałością o ich rozwój intelektualny, społeczny i umiejętności warsztatowe. Dydaktyka oparta była na najnowocześniejszych poglądach dotyczących nauczania takich autorów jak Jean Piaget, Alfred L. Hall-Questa, John Dewey, Friedrich Wilhelm Foerster, Stefan Szuman, Alfred Stevenson i Zygmunt Mysłakowski i Mieczysław Ziemnowicz. Istotą tych działań było dążenie do rozwoju zmysłów, emocji i intelektu uczniów, rozbudzeniu wrodzonych zdolności w celu przygotowania do dalszego samokształcenia oraz pełnienia różnych funkcji w społeczeństwie. Służyć miało temu pobudzenie aktywności, samodzielności w myśleniu i działaniu, a także wyrabianiu nawyków dokładności, gruntowności i sprawności w pracy.
Wielu absolwentów rozwijało zainteresowania wyniesione ze szkoły stając sie elitą intelektualną Izraela:
– Benzion Katz – przyszły rektor uniwersytetu w Tel Awiwie,
– Józef Bau – wszechstronnie uzdolniony artysta plastyk, twórca kina animowanego w Izraelu, powszechnie znany jako “ izraelski Walt Disney”, poeta, pisarz i wydawca,
– Natan Gross – scenarzysta, reżyser, producent, krytyk i historyk filmu, poeta, pisarz, tłumacz, edytor i wydawca publikujący w języku polskim i hebrajskim.
W szkole już od 1936 roku obowiązywał system pracowniany z doskonale wyposażonymi pracowniami, co dawało nieograniczone możliwości twórczego eksperymentowania. Zwracano uwagę (już wtedy) na współpracę pomiędzy pracowniami (interdyscyplinarność). Dbano o stronę estetyczną powstałych wyrobów. Tradycją stała się coroczna wystawa prac.
Wydział Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie realizuje projekt:
DESIGN. KULTURA. NOWE MEDIA. DIALOG.
który nawiązuje do tradycji dawnej szkoły rzemiosł na Kazimierzu, misji Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie oraz dialogu z kulturą związaną z miejscem i tradycją żydowskiego Kazimierza.
Bibliografia:
* To była hebrajska szkoła w Krakowie. Gimnazjum Hebrajskie 1918-1939; Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Kraków 2011